Help, mijn moeder is dement

Over Martine

In mijn loopbaan als verpleeghuispsycholoog heb ik vele dochters en zoons mogen spreken en begeleiden bij het vaak moeilijke/zware proces van het leven met een ouder met dementie.

Ik heb gemerkt hoe moeilijk deze kinderen het hadden en dat ik met één of twee gesprekken al zoveel meer lichtheid in de situatie kon brengen. Ik heb gezien wat het opleverde wanneer ik aandacht gaf aan de gevoelens die er speelden.

Voordat ik in het verpleeghuis ging werken, heb ik het ouderenwerk vanuit vele hoeken meegemaakt. Zo heb ik gewerkt op verschillende groepen voor dagbesteding, ik heb een project ‘vriendschapsbemiddeling voor ouderen’ opgezet en ik heb jarenlang beleidsadviezen geschreven voor de gemeente voor het ouderenwerk. Ik heb intensief contact gehad met ouderenadviseurs, waardoor ik het aanbod van professionele zorg goed heb leren kennen.

Daarnaast heb ik ruim twintig jaar een praktijk als psycholoog en Gestalttherapeut. Als therapeut ontmoet ik vele mensen die worstelen met de relatie met hun ouders. Als één van de ouders dan ook nog dementie krijgt, komen de problemen extra groot naar voren.
De dementie legt als het ware alles bloot wat er eerder in het leven naar de achtergrond werd geschoven, omdat het leven nu eenmaal doorging en/of omdat het te pijnlijk was om gebeurtenissen onder ogen te zien en gevoelens daarover toe te laten.
Wanneer iemand dement wordt, neemt de kwetsbaarheid toe. Het denken, dus ook het kunnen relativeren of de aandacht bewust richten op andere dingen, lukken niet meer goed. Lang en diep weggestopte gevoelens komen boven.

Dit alles kan voor de ouder-kind relatie moeilijk zijn, maar ook juist voor meer verbinding zorgen.
Als dochter word je ook geconfronteerd met al jouw gevoelens over je moeder. Waar je voorheen een weg had gevonden met elkaar, roept haar afhankelijkheid of ontreddering nieuwe gevoelens bij jou naar boven. Van ‘och arm, wat naar om haar zo te zien’ tot ‘ze is er nooit voor mij geweest, maar nu moet ik wél voor haar zorgen’. Met alle verdriet, angst en ergernis die daar bij hoort.

Elk mens heeft zijn issues met zijn ouders op te lossen. De één misschien meer dan de ander.
Mijn eigen proces met mijn ouders om los te laten wat niet was en nooit meer zou komen, is een rijke voedingsbodem geweest om mensen te kunnen begeleiden vanuit ervaring. Ik heb een hele weg bewandeld om aanwezig te zijn in het moment, bij dat wat er wél is, en dáár dankbaar voor te zijn.
Wanneer er dementie bij komt kijken, geeft dit bijzondere uitdagingen, maar ook kansen.
Ik help je om de kansen die in de situatie verscholen liggen te grijpen, zodat de dementie van je moeder of vader niet alleen maar een verschrikkelijke ziekte is, maar je ook dichter bij jezelf en bij elkaar brengt.